Karol Jachymek, Film – ciało – historia. Kino polskie lat sześćdziesiątych, Gdańsk 2017, Katedra Wydawnictwo Naukowe, s. 754.
Nakładem Wydawnictwa Naukowego KATEDRA ukazała się książka „Film – ciało – historia. Kino polskie lat sześćdziesiątych” autorstwa Karola Jachymka.
Monografia „Film – ciało – historia. Kino polskie lat sześćdziesiątych” stanowi obszerną analizę kina polskiego lat sześćdziesiątych, dokonaną między innymi z perspektywy wizerunków ciał utrwalonych na taśmach ówczesnej twórczości filmowej. Jej głównym tematem jest zatem ciało. Jednak nie w ujęciu jego sposobów funkcjonowania w filmie czy w rozumieniu jego dychotomicznej w istocie obecności w przestrzeni ekranu. Wychodząc od założeń charakterystycznych dla szeroko rozumianej „nowej historii”, postulującej konieczność zerwania z linearnością, kanonicznością i „przyczynowo-skutkowością” tradycyjnie definiowanej historiografii na rzecz zwrócenia się w stronę niewielkich mikroproblemów, autor dokonuje w książce specyficznej, bo zakładającej przyjrzenie się epoce poprzez pryzmat powstających w niej tekstów kultury, (re)konstrukcji atmosfery życia codziennego lat sześćdziesiątych, wykorzystując do tego autorską metodę „filmu – ciała – historii”, szczegółowo opisaną w części metodologicznej.
W tym celu autor podejmuje refleksję na temat najbardziej typowych jego zdaniem zjawisk kina polskiego czasów tzw. małej stabilizacji, w kolejnych rozdziałach przyglądając się między innymi problematyce erotyki, mody, urody, młodości, egzystencjalizmu, pracy i sportu, wątków fantastycznych oraz aktorstwa nieprofesjonalnego. W rezultacie monografia „Film – ciało – historia. Kino polskie lat sześćdziesiątych” staje się polifoniczną wręcz opowieścią o życiu codziennym i twórczości filmowej omawianego w niej okresu, w której raz za razem przeplatają się ze sobą rozmaite wątki, dotyczące na przykład dopuszczalnych granic przedstawień erotycznych, fenomenu tzw. kociaków, dziewczyn i chłopaków, działalności aktorskiej Ewy Krzyżewskiej, telewizyjnych filmów grozy, wizji transhumanistycznej przyszłości opisanej w „Przekładańcu” (1968) Andrzeja Wajdy, twórczości dydaktyczno-oświatowej Janusza Stara, filmów dla dzieci i młodzieży, ekranowych wizerunków boksu, filmowych obrazów starości i starzenia się, wczesnych utworów Janusza Kondratiuka i Jerzego Stefana Stawińskiego czy aktorek niezawodowych występujących w „Dziewczynach do wzięcia” (1972) w reżyserii Janusza Kondratiuka.
Fragmenty recenzji:
„Rozprawa Karola Jachymka jest niezwykle rzetelnym tekstem o filmie polskim lat sześćdziesiątych, dającym z jednej strony bardzo szeroką panoramę tego zjawiska, z drugiej zaś szereg pogłębionych i ciekawych analiz […]. Lata sześćdziesiąte definiowane przez film tego okresu jawią się – czego jak dotąd w piśmiennictwie poświęconym historii filmu zdecydowanie brakowało – jako epoka w istocie zróżnicowana i pełna wewnętrznych napięć” – prof. Barbara Głębicka-Giza.
„Karolowi Jachymkowi udała się sztuka trudna – powiedział coś nowego o epoce, która doczekała się już mnóstwa opracowań i jest (pozornie) świetnie znana i naukowo rozpoznana. Praca ta skutecznie dowodzi, że można jeszcze odnaleźć w latach sześćdziesiątych dzieła i twórców zapomnianych lub konsekwentnie pomijanych, a także zinterpretować twórczość filmową sprzed pół wieku w sposób nowatorski i otwierający nieeksplorowane dotychczas pola i obszary badawcze” – prof. Arkadiusz Lewicki.
Fragmenty publikacji można przeczytać na stronach:
https://www.academia.edu/33896879/Film_-_ciało_-_historia._Kino_polskie_lat_sześćdziesiątych
http://akademiapolskiegofilmu.pl/pl/historia-polskiego-filmu/artykuly/ewa-krzyzewska-i-chlopcy/602
Książkę można nabyć między innymi w księgarni internetowej Wydawnictwa Naukowego KATEDRA:
http://wnkatedra.pl/pl/p/Film-cialo-historia-Karol-Jachymek/22522488