Magdalena Kempna-Pieniążek, Neo-noir. Ciemne zwierciadło czasów kryzysu, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2015.
Neo-noir. Ciemne zwierciadło czasów kryzysu to pierwsza polska monografia poświęcona zagadnieniom nowego filmu czarnego. Książka zawiera omówienia i interpretacje nie tylko dzieł określanych mianem retro-noir (takich jak Listonosz zawsze dzwoni dwa razy Boba Rafelsona czy Czarna Dalia Briana De Palmy), których twórcy składają hołd klasycznemu kinu noir, lecz także licznych filmów science fiction (Łowca androidów Ridleya Scotta, cykle Terminator i Matrix, serial Battlestar Galactica), thrillerów (Nagi instynkt Paula Verhoevena, Zębate ostrze Richarda Marquanda) oraz adaptacji komiksów (trylogia Christophera Nolana o Batmanie, Sin City Roberta Rodrigueza). Autorka odwołuje się zarówno do kinematografii zachodniej, jak i azjatyckiej (hongkońskiej, koreańskiej, japońskiej, indyjskiej), a także polskiej. Fakt, że wzorce nowego kina czarnego są obecnie na tyle ekspansywne, iż stają się światowym fenomenem, stanowi przyczynek do sformułowania tezy, że neo-noir funkcjonuje w kulturze jako estetyka szczególnie prężnie rozwijająca się w czasach wielorako rozumianych kryzysów (w tym tożsamościowych, epistemologicznych, a także kryzysów kategorii takich jak płeć czy samo kino), a intermedialny i adaptacyjny charakter tej formuły da się dostrzec w wybranych komiksach (np. Joker Briana Azzarello i Lee Bermejo), grach wideo (L.A. Noire), wideoklipach (Who Is It? Michaela Jacksona) oraz reklamach (seria BMW: The Hire).